fot.Sodabottle, CCA SA 3.0 Fragment płaskorzeźby ukazującej przedstawienie żydowskiego handlarza niewolników Bolesławowi, znajdujący się w Muzeum Diaspory w Tel Awiwie (fot. Sodabottle, CCA SA 3.0)
Bolesław I Srogi (ur. ok. 904-910, zm. 15 VI 971/972) – książę czeski w latach 929-971/972. Młodszy syn Wratysława i Drahomiry, brat św. Wacława, wnuk Borzywoja, założyciela dynastii.
Zachowały się przekazy o dwóch jego synach: Bolesławie II – jego następcy i Strachkwasie-Chrystianie, oraz dwóch córkach: Dobrawie – żonie Mieszka I i Mladzie-Marii; imię jego żony źródłowo niepewne – Biagota. Po dojściu do lat sprawnych od 922 do 929 r. początkowo rządził w dzielnicy Pszowian, gdzie założył swoją rezydencję Boleslav (obecnie Stará Boleslav). W momencie podporządkowania się brata Wacława królowi Niemiec Henrykowi I, Bolesław związał się z przeciwnikami dynastii saskiej: Bawarami, Węgrami, Lucicami.
Walka o władzę doprowadziła do zamordowania Wacława w 929 lub 935 r. i przejęcia przez Bolesława rządów w Czechach. Był to także moment zrzucenia zależności od Niemiec. Niezależność udało się utrzymać Bolesławowi do 950 r., kiedy zmuszony został do przyjęcia zależności trybutarnej od Ottona l. Było to w czasie, gdy Otton, połączywszy siły saskie i bawarskie, prowadził zwycięskie walki z Węgrami, a wojska czeskie uczestniczyły w bitwie nad rzeką Lech. W 955 r. wojska Bolesława brały udział w walkach Ottona I z Obodrzycami i Wieletami. W 965 r., wydając swoja córkę Dobrawę za księcia polskiego Mieszka I, osiągnął czasowy sojusz z Polską, wobec wspólnego zagrożenia przez Wieletów.
W polityce wewnętrznej umocnił stanowisko Kościoła w strukturze państwa: przeniósł ciało św. Wacława do Pragi, pod koniec życia zabiegał o utworzenie diecezji praskiej, był niechętny umacnianiu stronnictwa proniemieckiego w państwie. Prócz Czech właściwych obszar jego państwa obejmował prawdopodobnie Śląsk i Małopolskę, być może także Morawy.