fot.domena publiczna Sygryda z Olafem Tryggvasonem (fot. domena publiczna)
Sygryda (Świętosława?) (ur. ok. 968- 972, zm. po 3 II 1014) – księżniczka polska, żona dwóch królów skandynawskich: Eryka Zwycięskiego szwedzkiego i Swena Widłobrodego duńskiego, córka Mieszka I i najprawdopodobniej Dobrawy, córki Bolesława I Srogiego, księcia czeskiego.
Data jej urodzin jest trudna do ustalenia – najczęściej przyjmuje się lata 968-972, nie można jednak wykluczyć, że przyszła na świat nieco wcześniej, w latach 960-965, ze związku Mieszka I z jedną z jego żon pogańskich. Źródła podają tylko jej imię skandynawskie z przydomkiem Storrada, tj. dumna lub „mocna w słowach”. Nie jest natomiast znane jej pierwotne imię słowiańskie. Mogła nazywać się Świętosława, gdyż takie imię nosiła jedna z jej córek.
Miedzy 980 a 984 r. wydana została za króla Szwecji Eryka Zwycięskiego. Małżeństwo to miało polityczny charakter, pieczętowało sojusz polsko-szwedzki wymierzony przeciwko Danii i umacniało pozycję Mieszka I u ujścia Odry. Jedynym dzieckiem Sygrydy z tego związku był Olaf Skötkonung, który po ojcu (zm. ok. 995) zasiadł na tronie Szwecji. Należy przypuszczać, że Olaf osiągnął wówczas wiek młodzieńczy, skoro pod koniec X w. ożenił się z księżniczką obodrycką Astrydą (Estredą) i brał samodzielny udział w wydarzeniach politycznych.
Wkrótce po śmierci męża Sygryda wyszła po raz drugi za mąż (zapewne ok. 996) za powracającego z wygnania króla Danii Swena Widłobrodego. Związek ten zawarto po śmiałej interwencji dyplomatycznej królowej-wdowy, która doprowadziła do pogodzenia dwóch rywalizujących ze sobą państw i zawarcia sojuszu duńsko-szwedzkiego skierowanego przeciwko królowi Norwegii Olafowi Trygwasonowi. Sygryda była wówczas jeszcze młodą kobietą i zdążyła urodzić Swenowi pięcioro dzieci, dwóch synów: Haralda (zm. 1018), późniejszego króla Danii, i Kanuta (zm. 1035), późniejszego króla Danii, Anglii i Norwegii, oraz trzy córki, w tym wspomnianą Świętosławę.
Pod koniec życia Swena została wypędzona przez męża. Znalazła schronienie w Polsce, u swego brata Bolesława I Chrobrego. Po śmierci Swena, zmarłego w Anglii podczas wyprawy wojennej 2 lub 3 lutego 1014 r., przybyli do Polski dwaj synowie Sygrydy, Harald i Kanut, aby sprowadzić matkę na powrót do Danii. Data jej zgonu nie jest znana. Występuje w cyklu powieściowym związanym z królem norweskim Olafem Trygwasonem, powstałym u schyłku XII w., jako jedna ze sprawczyń jego śmierci w czasie wojny trzech królów skandynawskich w 1000 r.