fot.domena publiczna Świętopełk w stroju mnicha przed królem wschodniofrankijskim Arnulfem i jego dworem.
Świętopełk (ur. ?, zm. 894) – od 870 roku władca Państwa Wielkomorawskiego, określany w źródłach jako król lub książę. Według tradycji miał trzech synów; znane są imiona tylko dwóch: Mojmir II i Świętopełk II.
Przed 869 roku jako bratanek Rościsława sprawował władzę w osobnej dzielnicy z ośrodkiem w Nitrze. W 869 roku brał udział w wojnie z Ludwikiem Niemcem, który zaatakował i spustoszył Morawy. Świętopełk w 870 roku zbuntował się przeciwko Rościsławowi, uwięził go i wydał w ręce Ludwika Niemca. Przy pomocy niemieckiej przejął władzę w kraju, ale musiał uznać zwierzchnictwo Ludwika Niemieckiego.
W 871 roku Świętopełk pod zarzutem wiarołomstwa został uwięziony przez Niemców i wywieziony z kraju, a władza na Morawach przeszła w ręce dwóch margrabiów frankońskich, Wilhelma i Engelschalka. Ich panowanie doprowadziło do powstania miejscowej ludności, skutkiem czego Świętopełk został przez Niemców uwolniony. Próbowano się nim posłużyć w celu stłumienia powstania. Świętopełk, chcąc pomścić doznane od Karlomana upokorzenia, przyłączył się do powstańców i rozpoczął trwającą do 874 roku wojnę z Niemcami, która została zakończona pokojem w Forchheim. Zapewniło to faktyczną niezależność Moraw, ale Świętopełk zobowiązał się do opłacania trybutu królowi wschodniofrankijskiemu.
W 873 roku papież Jan VIII utworzył arcybiskupstwo morawskie, na którego czele stanął powracający po trzyletnim pobycie w więzieniu na terenie Niemiec Metody. Po śmierci Metodego (885), Świętopełk, ze względu na poparcie papiestwa i sytuację polityczną, doprowadził do wygnania jego uczniów. Za panowania Świętopełka doszło do znacznego rozszerzenia obszaru Państwa Wielkomorawskiego (do Moraw i Słowacji dołączył Czechy, Łużyce, Śląsk, Panonię i być może państwo Wiślan, znajdujące się na ziemiach przyszłego państwa polskiego, o czym informuje Żywot św. Metodego). Pod koniec jego życia nastąpiły ataki sąsiadów niemieckich i napływających od końca IX wieku koczowniczych plemion węgierskich, które z powodzeniem udało mu się odeprzeć.
Zmarł jako potężny władca. Za jego panowania nastąpił rozwój gospodarczy i społeczny Moraw, co jest widoczne w źródłach archeologicznych. Miał wybitne talenty polityczne, ale jego dążenia do podporządkowania sobie sąsiednich ludów słowiańskich załamały dotychczasową solidarność wystąpień przeciwko ekspansji niemieckiej.