Mojmir II (ur. ?, zm. prawdopodobnie ok. 906) – książę wielkomorawski od 894 roku. Najstarszy z trzech synów Świętopełka, ostatni z władców wielkomorawskich.

Rządy rozpoczął w 894 roku od zawarcia pokoju z cesarzem Arnulfem, być może w obliczu narastającego zagrożenia węgierskiego. W roku następnym książęta czescy uznali zwierzchnictwo niemieckie i rozpoczęli knowania przeciwko dominującym w przeszłości Morawom.

W latach 897–900 doszło do sporu między Mojmirem II i jego młodszym bratem Świętopełkiem o władzę zwierzchnią. Konflikt ten wykorzystali Bawarzy, którzy wspomagając młodszego z braci, najechali i złupili Morawy. Walki z Bawarami zakończyły się pokojem w Ratyzbonie w 901 roku. Mojmir podjął w tym czasie, po wypędzeniu biskupa Nitry Wichinga (Niemca), próbę odnowienia kościoła morawskiego. Na teren Moraw papież Jan IX wysłał arcybiskupa Jana oraz biskupów Benedykta i Daniela, ale spotkało się to protestami duchowieństwa bawarskiego.

W 901 roku doszło do najazdu Węgrów, co zapoczątkowało proces zbrojnego opanowywania terenów dzisiejszej Słowacji, zakończony po 907 roku. Możliwe, że najazdy te przyczyniły się do rozpadu Państwa Wielkomorawskiego i że w czasie tych walk zginał sam Mojmir.

Autor hasła:

Jacek Jaskulski – doktor nauk humanistycznych, historyk mediewista związany z Instytutem Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Biblioteką Kórnicką PAN. Współautor „Słownika władców polskich”, „Słownika władców Europy średniowiecznej” oraz „Słownika władców Europy nowożytnej i najnowszej”. Zmarł w 2006 roku.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców Europy średniowiecznej (Wydawnictwo Poznańskie 2005) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.