fot.Giuseppe Patania/domena publiczna Roger I otrzymuje klucz Palermo.
Roger I zw. Wielkim Hrabią (ur. 1031 w Normandii, zm. 22 VI 1101 w Mileto, Kalabria) – hrabia Sycylii od 1062 roku. Syn Tankreda z Hauteville, średnio zamożnego pana z Cotentin, i jego drugiej żony Fredesendy. Ze związków małżeńskich z Judytą z Evreux (zm. 1076), Eremburga z Mortain (zm. 1087) i Adelajdą (zm. 1118), córką Manfreda, margrabiego Savony, miał czternaścioro dzieci, m.in. Szymona (1093–1105), od 1101 roku hrabiego Sycylii, i Rogera II (1095–1154), pierwszego króla Sycylii. Pochowany w kościele Świętej Trójcy w Mileto.
Opuścił swą ojcowiznę w Normandii i przybył do Włoch w 1056 roku. Brał udział w podboju południowej Italii. Dowodził oddziałami wojskowymi swego brata Roberta Guiscarda w Kalabrii, a następnie był namiestnikiem tego księstwa normańskiego.
Za zgodą brata, który był jego suzerenem, rozpoczął w 1061 roku podbój Sycylii i zdobył Mesynę. Po opanowaniu Katanii (1071) i Palermo (1072) został mianowany przez Roberta Guiscarda hrabią Sycylii. W wyniku dalszych kampanii wojennych położył kres panowaniu arabskiemu na tej wyspie. Zdobył kolejno: zachodnią część Sycylii z Trapani (1077), Taorminę (1079), Syrakuzy (1085), Ennę (1087) i Noto (1091). Dla umocnienia swej kontroli nad Sycylią wylądował w 1091 roku na Malcie i opanował ten archipelag po krótkiej walce z Arabami.
Odtworzył struktury organizacyjne Kościoła chrześcijańskiego na Sycylii i Malcie. Powołał do życia arcybiskupstwo w Palermo, biskupstwa w Troinie, Syrakuzach, Mazarze, Katanii, Agrigento i w Modice. Ściągnął na Sycylię francuskich księży i zakonników. Był budowniczym klasztorów i świątyń. Ufundował w swojej ulubionej rezydencji w Mileto opactwo benedyktyńskie Świętej Trójcy. Jego życie i podboje zostały opisane ok. 1100 roku przez Gaufredusa Malaterrę, benedyktyna przybyłego na Sycylię z Saint-EvrouI w Normandii.