Mieszko (ur. ok. 1290/1300, zm. między 20 IV a 9 VIII 1344) – joannita, biskup Nitry i Veszprem na Węgrzech, syn (zapewne najmłodszy) Kazimierza II bytomskiego i Heleny ruskiej.

O jego aktywności w Polsce nic prawie nie wiadomo. Przeznaczony od młodości do stanu duchownego, wstąpił do zakonu rycerskiego joannitów (przed 1313). Wyjechał na Węgry, gdzie jego siostra Maria (zm. 1317) była królową. Próbował bezprawnie objąć godność przeora joannitów węgierskich (ok. 1318), co mu się jednak nie udało.

Dalsza kariera Mieszka związana była z uzyskaniem arcybiskupstwa w Ostrzyhomiu przez jego brata Bolesława (1321). Z pogwałceniem prawa kanonicznego uczynił on Mieszka biskupem w Nitrze na Słowacji (1328). Następnie Mieszko, dzięki protekcji królowej węgierskiej Elżbiety Łokietkówny, został biskupem w Veszprém (1334). W obu stolicach okazał się dbałym gospodarzem (w Nitrze rozpoczął budowę nowej gotyckiej katedry), choć często popadał w konflikty z kapitułami. Jako biskup veszpremski był też automatycznie kanclerzem królowej Elżbiety.

Literatura:

• S. Sroka, Z dziejów stosunków polsko-węgierskich w późnym średniowieczu, Kraków 1995.

Autor hasła:

Tomasz Jurek – profesor doktor habilitowany, historyk mediewista związany z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk. Autor wielu publikacji, poświęconych m. in. średniowiecznej historii Śląska. Współautor „Słownika władców polskich”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców polskich (Wydawnictwo Poznańskie 1999) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.