Ludwik IV Zamorski (ur. ?, zm. 10 X 954) – król Francji od 936 r. Syn Karola III Prostaka, ożeniony z Gerbergą, ojciec Lotara i Karola Lotaryńskiego. Pochowany w katedrze w Reims.

W 936 r. po bezpotomnej śmierci króla Francji Rudolfa, pochodzącego spoza dynastii Karolingów, najmożniejszy z feudałów francuskich, Hugo Wielki, ojciec późniejszego króla Hugona Kapeta, uwikłany w walki z popieranym przez króla Niemiec Henryka I rodem Vermandois, zdecydował się na restytucję Karolingów.

Pertraktacje z wdową po Karolu Prostaku, Eadgifu, oraz z jej bratem, a opiekunem młodocianego Ludwika, królem Wesseksu Aethelstanem, doprowadziły do koronacji w Laon. Szczególna pozycja Hugona została podkreślona w nadaniu mu tytułu księcia Francji dux Francorum – jako analogii do tytulatury królewskiej rex Francorum.

Jednakże Ludwik IV, z powodu długiego pobytu w Anglii zwany „Zamorskim”, już w 937 r. usamodzielnił się, wspierając się na wrogach Hugona. Dążąc do odzyskania zagarniętej w 925 r. przez Henryka I Lotaryngii, mającej kluczowe znaczenie w układzie sił we Francji, oraz mając na celu osłabienie wzrastających wpływów Ottona I we Francji, aktywnie wspierał opozycję antyottońską w Niemczech.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców Europy średniowiecznej (Wydawnictwo Poznańskie 2005) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.

Autor hasła:

Dariusz A. Sikorski – doktor habilitowany, profesor UAM. Mediewista specjalizujący się we wczesnych dziejach Polski, a zwłaszcza historii Kościoła i religii. Autor prac Kościół w Polsce za Mieszka I i Bolesława Chrobrego, Wczesnopiastowska architektura sakralna czy Początki Kościoła w Polsce, a także popularnonaukowej książki Religie dawnych Słowian. Współautor „Słownika władców średniowiecznej Europy”.