fot.domena publiczna Konrad I (fot. domena publiczna)
Konrad I (ur. ok. 1230, zm. 6 sierpnia 1273 lub 1274) – książę głogowski, syn Henryka II Pobożnego i Anny czeskiej.
W chwili śmierci ojca (1241) był jeszcze nieletni. Jako młodszy z rodzeństwa przeznaczony został do stanu duchownego. Wysłano go w związku z tym na studia do Paryża. Porzucił je jednak i wrócił, gdy tylko wyłoniła się kwestia podziału ojcowizny (1247). Wraz z najstarszym bratem Bolesławem II Rogatką wyznaczony został do współrządów w dzielnicy legnicko – głogowskiej (1248). Bolesław starał się pozbyć brata, uzyskując dla niego biskupstwo w odległej Passawie (1249).
Konrad jednak do Passawy nie pojechał, otwarcie za to wystąpił przeciwko Rogatce i uciekł do Wielkopolski. Z pomocą Przemysła I wielkopolskiego zdobył Bytom nad Odrą (1249). Zrezygnował z kariery duchownej i ożenił się z siostrą Przemysława, Salomeą (1249). Dzięki poparciu rycerstwa wydarł Bolesławowi Rogatce Głogów i okoliczne grody (1251). Jako książę głogowski prowadził bardzo ostrożną politykę. Wciąż zagrożony zemstą najstarszego brata, szukał oparcia najpierw w Wielkopolsce, później zaś (od 1260) w Czechach. Aż do śmierci związany był z królem czeskim Przemysłem Ottokarem II.
W stosunkach wewnętrznych opierał się na wąskiej grupie zaufanych doradców, dbając, by żaden z nich nie zdobył zbyt wielkich wpływów. Przez lata uległy wobec biskupa wrocławskiego Tomasza I, po jego śmierci (1268) zaczął łamać przywileje kościelne, co doprowadziło do ostrych sporów z nowym (od 1270) biskupem Tomaszem II. Książę musiał się ugiąć, potwierdzić i poszerzyć stare przywileje. Na skalę możliwości swej skromnej dzielnicy popierał kolonizację, lokował miasta (w tym sam Głogów, 1253). Żonaty był dwukrotnie: po śmierci Salomei wielkopolskiej (zm. po 1266) wziął za żonę Zofię z rodu Wettynów, wcześniej narzeczoną ostatniego z Hohenstaufów, Konradyna. Z pierwszego małżeństwa miał liczne potomstwo: synów Konrada II, Henryka I (III) i Przemka oraz córki Annę (żonę Ludwika Wittelsbacha, księcia bawarskiego), Elżbietę (żonę Albrechta, hrabiego Gorycji) i Jadwigę (klaryskę we Wrocławiu).