fot.domena publiczna Karol VIII (fot. domena publiczna)
Karol VIII (ur. 30 VI 1470 w Amboise, zm. 8 IV 1498 w Amboise) – król Francji w latach 1483-1498 z dynastii Walezjuszy. Syn Ludwika XI i Karoliny Sabaudzkiej. Od 1491 r. żonaty z dziedziczką Bretanii Anną, z która miał dwóch synów, zmarłych w dzieciństwie. Pochowany w opactwie Saint-Denis.
Do 1492 r. w imieniu Karola VIII rządziła, jako nieformalna regentka, jego siostra Anna z mężem, Piotrem de Beaujeu. Małżonkowie de Beaujeu uspokoili sytuację wewnętrzną, zwołując w 1484 r. Stany Generalne i tłumiąc bunt arystokratyczny w bitwie pod Saint-Aubin du Cormier (1487). Doprowadzili też do małżeństwa Karola VIII z Anną Bretońską, co przyniosło przyłączenie Bretanii do Francji (1491).
Objąwszy samodzielne rządy, Karol VIII zaangażował się w konflikt włoski. By zapewnić sobie neutralność Hiszpanii, oddał jej Roussillon, Habsburgom zaś – Franche-Comté i Artois. W 1494 r. rozpoczął podbój Włoch, powołując się na swe prawa do Neapolu, odziedziczone po Andegawenach. W lutym 1495 r. zdobył Neapol, lecz wycofał się przed wojskami koalicji stworzonej przez Aragonię, papiestwo, Mediolan i Wenecję (w VII 1495 stoczył bitwę pod Fornuovo, która umożliwiła mu powrót do Francji). Umarł wskutek uderzenia głową w ramę niskich drzwi w swoim zamku. Jego sukcesorem został kuzyn, książę Orleanu – przyszły Ludwik XII.
W opinii historyków Karol VIII nie dorastał do zadań, które starał się realizować w polityce zagranicznej. Ograniczony umysłowo i ułomny fizycznie, w swym postępowaniu wzorował się na popularnych romansach rycerskich.