fot.domena publiczna Karol III Prostak (fot. domena publiczna)
Karol III Prostak (ur. 17 IX 879, zm. 7 X 929) – król Francji w latach 893/898-923. Syn Ludwika II Jąkały (pogrobowiec), brat Karlomana i Ludwika III. Pochowany w klasztorze św. Fursy w Péronne.
Jego prawa nie zostały uwzględnione przy podziale schedy po ojcu między dwóch starszych braci, którzy panowali zaledwie po kilka lat. Polityczne zawirowania, spowodowane pojawieniem się kilku uzurpatorów, wstrząsały państwem zachodniofrankijskim w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych IX w. Koronowany w 888 r. przy poparciu wschodniofrankijskiego króla Arnulfa, Odo z rodu Robertynów (hrabia Paryża), któremu udało się przywrócić jedność państwa zachodniofrankijskiego, zraził swoich popleczników, wykorzystując władzę do budowania potęgi swojego rodu.
Buntownicy wybrali w 893 r. na króla Karola III i koronowali go w Reims w rocznicę śmierci Karola Wielkiego. Jednakże jego władza była aż do śmierci Odona w 898 r. tylko tytularna, a potem silnie ograniczona przez możnych. Lata stabilizacji doprowadziły do takiej konsolidacji państwa, że pokonany w 911 r. wódz Normanów, Rollo, przyjął chrześcijaństwo i złożył hołd lenny Karolowi, kładąc tym kres najazdom normańskim na Francję.
Zdobycie Lotaryngii w 911 r. w dużym stopniu uniezależniło Karola od możnych zachodniofrankijskich, którzy, straciwszy wpływ na króla, w 922 r. obwołali królem Roberta,
brata Odona; zginął on w bitwie pod Soissons w 923 r., pokonawszy jednak Karola. Przeciwnicy Karola koronowali w 923 r. zięcia Roberta, Rudolfa z Burgundii, a sam Karol, zdradzony przez jednego z wasali, dostał się do niewoli, w której umarł. Jego małżonka i syn Ludwik IV schronili się w Anglii. Porażki Karola były przyczyną nadania mu później przydomka „Prostak”.