Najważniejsze rocznice

fot.Henry Arthur Payne/domena publiczna Nazwa „Wojna Dwóch Róż” pochodzi od tego, że obydwa zwaśnione rody miały w herbach róże – Yorkowie białą, Lancasterowie czerwoną.

22 maja 1455 roku rozpoczęła się Wojna Dwóch Róż, tocząca się w Anglii między rodami Yorków i Lancasterów. Konflikt, który wziął swoją nazwę od róż (białej i czerwonej) znajdujących się w herbach przeciwników, trwał do sierpnia 1485 roku.

Wojna domowa rozpoczęła się od buntu Yorków przeciwko urodzonemu w 1473 roku następcy tronu z dynastii Lancasterów. Ponieważ panujący Henryk VI cierpiał na chorobę umysłową, a o romansie królowej było głośno, podważano prawo Edwarda do korony. Yorkowie uważali, że to oni powinni przejąć władzę po śmierci Henryka VI, podczas gdy Lancasterowie bronili pierwszeństwa najmłodszego członka rodziny królewskiej. Do pierwszej potyczki między zwaśnionymi rodami doszło 22 maja pod St Albans.

Przez kolejne dekady angielska korona przechodziła z rąk do rąk. Yorkowie próbowali zastąpić Henryka VI pochodzącym z własnego rodu Edwardem IV, a po jego śmierci – małoletnim Edwardem V. Ostatecznie obie strony przegrały. Po zwycięstwie nad sprawującym władzę regencyjną Ryszardem III Yorkiem w bitwie pod Bosworth władzę objął Henryk Tudor, który zapoczątkował nową dynastię.