Najważniejsze rocznice

fot.Lucas Cranach starszy/domena publiczna Otton I Wielki rządził w Niemczech w latach 936-973.

7 sierpnia 936 roku w Akwizgranie Otton I Wielki został koronowany na króla Niemiec. Objął tron po zmarłym ojcu, Henryku I Ptaszniku.

Urodzony w 912 roku Otton wywodził się z saskiej dynastii Ludolfingów. Jego ojciec jako pierwszy z rodu zdobył koronę niemiecką. W staraniach o nią wsparł go jego poprzednik, Konrad I, oraz możnowładcy Saksonii i Frankonii. Henryk przygotował też grunt pod przyszłe rządy syna, który bez większego trudu przejął władzę w drodze elekcji.

Ceremonię koronacji poprowadził arcybiskup Mainz, Hildebert. Otton wystąpił w stroju frankijskim, chcąc podkreślić, że uważa się za następcę Karola Wielkiego i jego wschodniofrankijskich sukcesorów. W uroczystości wzięli aktywny udział także podlegli formalnie niemieckiemu królowi książęta Frankonii, Szwabii, Bawarii i Lotaryngii. Wystąpili odpowiednio jako koniuszy, podczaszy, ochmistrz i szambelan, co podkreślało ich wolę współpracy z nowym monarchą i akceptację jego prymatu.

Nominacja królewska nie wyczerpała ambicji Ottona. W lutym 962 roku zdobył także koronę cesarską jako władca Świętego Cesarstwa Rzymskiego, obejmującego Niemcy i Włochy.