Najważniejsze rocznice

fot.Peter Paul Rubens/domena publiczna Władysław IV Waza, syn Zygmunta III Wazy, z łatwością pokonał jednego kontrkandydata do tronu polskiego, Gustawa II Adolfa.

6 lutego 1633 roku Władysław IV Waza został koronowany w Krakowie na króla Polski. Pierworodny syn zmarłego w kwietniu 1632 roku Zygmunta III Wazy został wybrany na sejmie elekcyjnym, który odbył się na jesieni 1632 roku.

Był to jeden z najspokojniejszych sejmów elekcyjnych w polskiej historii. Władysław, cieszący się poparciem papieża Urbana VIII, z łatwością pokonał drugiego pretendenta do tronu, którym był król szwedzki, Gustaw II Adolf. Wyboru dokonano jednomyślnie.

Nowy polski monarcha miał w momencie koronacji 37 lat. W młodości starał się bezskutecznie o koronę carską. Choć w 1618 roku musiał uznać swoją porażkę, jeszcze po zajęciu polskiego tronu nosił tytuł wielkiego księcia. Brał też udział w wojnach polsko-tureckich, a po rozejmie polsko-rosyjskim w Dywilinie objął zarząd włączonych do Polski ziem.

Władysław panował do 1648 roku. Na lata jego panowania przypada wiele konfliktów zbrojnych – z Turcją, Rosją i Szwecją. Po jego śmierci tron polski objął jego młodszy brat, Jan Kazimierz.

6 lutego 1989 roku w Warszawie rozpoczęły się, trwające do 5 kwietnia tego roku, negocjacje polityczne pomiędzy przedstawicielami ówczesnego obozu władzy („stroną koalicyjno-rządową”) a wywodzącymi się głównie z „Solidarności” działaczami opozycji („stroną opozycyjno-solidarnościową”).

W trakcie rozmów, nazywanych potocznie obradami Okrągłego Stołu, osiągnięto m.in. porozumienie w sprawie legalizacji struktur NSZZ „Solidarność”, uzgodniono także zasady przyszłych wyborów parlamentarnych: 65% mandatów do Sejmu miało przypaść PZPR i jej ­ satelitom oraz trzem niewielkim prorządowym stowarzyszeniom katolików świeckich, a o pozostałe 35% mandatów miała się toczyć wolna gra wyborcza pomiędzy „kandydatami bezpartyjnymi, zgłaszanymi przez niezależne grupy obywateli”. Całkowicie wolne wybory ustanowiono natomiast do nowo utworzonej drugiej izby parlamentu – liczącego 100 miejsc Senatu.

Ponadto podczas obrad Okrągłego Stołu podjęto wiele szczegółowych ustaleń dotyczących liberalizacji życia publicznego w PRL-u oraz metod walki z pogłębiającym się kryzysem gospodarczym (notka autorstwa dr. hab. Zdzisława Zblewskiego).