Najważniejsze rocznice

fot.domena publiczna Luter sprzeciwiał się przede wszystkim praktyce sprzedawania w Kościele odpustów.

31 października 1517 roku Marcin Luter ogłosił 95 tez wzywających do dyskusji między innymi na temat skuteczności odpustów. Datę tę uznaje się za początek okresu reformacji w Europie.

Marcin Luter był profesorem teologii na Uniwersytecie w Wittemberdze. Jego celem była reforma Kościoła rzymskokatolickiego. Sprzeciwiał się zwłaszcza powszechnemu w Kościele sprzedawaniu odpustów, które – zgodnie z tak zwaną „ekonomią zbawienia” – miały wybawiać grzeszników od konieczności odbywania pokuty za grzechy w czyśćcu. Kościół znacząco wzbogacał się dzięki temu rozwiązaniu – za pieniądze zdobyte dzięki sprzedaży odpustów sfinansowano między innymi część budowy bazyliki świętego Piotra w Rzymie.

Wbrew twierdzeniom katolickich teologów Luter upierał się, że wolą Chrystusa jest, by „całe życie wiernych było nieustanną pokutą”. Uważał, że odpusty są niepotrzebne, a środki wydawane w ten sposób należałoby spożytkować na przykład na pomoc biednym, bo „każdy chrześcijanin, który za grzechy żałuje prawdziwie, ma i bez listu odpustowego zupełne odpuszczenie kary i winy”.

Tezy, wysłane w liście do arcybiskupa Mainz, Alberta z Brandenburgii, najprawdopodobniej zostały również przybite do drzwi kościoła Wszystkich Świętych, zgodnie z uniwersyteckim zwyczajem. Ich treść, szybko wielokrotnie skopiowana i przetłumaczona, szybko stała się znana w całej Europie, dając początek burzliwej dyskusji na temat różnych elementów nauki Kościoła rzymskokatolickiego. Luter wkrótce został oskarżony o herezję. Ekskomunikowano go w 1521 roku.

Fermentu zapoczątkowanego przez sprzeciw Lutra nie udało się jednak zatrzymać. Reformacja doprowadziła do podziału jednolitego dotychczas Kościoła.