Najważniejsze rocznice

fot.J.R.S.C./domena publiczna Henryk VII zdobył koronę angielską dzięki zwycięstwu pod Bosworth.

30 października 1485 roku Henryk VII został koronowany na króla Anglii. Był pierwszym władcą z dynastii Tudorów.

Henryk był ostatnim monarchą angielskim, który przejął tron dzięki zwycięstwu w bitwie. 22 sierpnia 1485 roku pokonał pod Bosworth króla Ryszarda III. Zaraz po tym ogłosił się władcą „prawem podboju”, formalnie ustalając początek swych rządów na przeddzień bitwy. Pozwoliło mu to rozprawić się od razu z częścią jego przeciwników, których oskarżył o zdradę z powodu poparcia udzielonego Ryszardowi w bitwie.

Triumf Henryka zakończył trwającą trzydzieści lat wojnę dwóch róż. By dodatkowo wzmocnić swoje roszczenie do tronu, Henryk poślubił Elżbietę York, córkę Edwarda IV i bratanicę Ryszarda III. Sam nie miał mocnego uzasadnienia dla własnej pretensji do korony i opierał się na linii sukcesji z nieprawego łoża, choć od 1483 roku de facto był uważany za seniora rodu Lancasterów.

Koronacja nowego monarchy odbyła się w katedrze westminsterskiej. Przed uroczystością Henryk nie zwołał parlamentu ani nie próbował porozumieć się z angielską arystokracją. Po niej wydał natomiast edykt, na mocy którego gwarantował bezpieczeństwo życia i majątku każdemu, kto przysięgnie mu wierność.

Henryk VII rządził do 1509 roku. Po jego śmierci tron pokojowo przeszedł w ręce jego syna, Henryka VIII Tudora.