Najważniejsze rocznice

fot.Jean-Pierre Houël/domena publiczna Niedługo po zdobyciu Bastylia została zrównana z ziemią.

14 lipca 1789 roku zbuntowany przeciwko władzy monarszej lud Paryża w poszukiwaniu amunicji wtargnął do  Bastylii. Budynek został zajęty i w kolejnych dniach zburzony. Incydent stał się symbolicznym początkiem rewolucji francuskiej.

Wybudowana w XIV wieku Bastylia stanowiła początkowo część paryskich umocnień. Od XVII wieku w zamku mieściło się ciężkie więzienie, przez co dla mieszkańców miasta stała się symbolem ucisku. Stopniowo tracił on jednak rzeczywiste znaczenie. W momencie zdobycia przebywało w nim zaledwie siedmiu więźniów. Broniło go kilkudziesięciu żołnierzy, w tym weterani.

Wystąpienie paryżan miało na celu obronę obradującego od szeregu dni Zgromadzenia Narodowego, które 9 lipca ogłosiło się Konstytuantą. Obawiano się, że król Ludwik XVI w celu uspokojenia sytuacji użyje wojska, i zaczęto organizować gwardię mieszczańską. Broń zdobyto w arsenale Les Invalides; atak na Bastylię miał zapewnić zapas amunicji. Część demonstrantów liczyła na pokojowe rozwiązanie i negocjacje z dowódcą twierdzy, Bernardem-René Jordanem de Launay. Wysyłano do niego kolejne delegacje, lecz przypadkowy wybuch, potraktowany jako próba ostrzelania tłumu, doprowadził do pierwszych starć.

Zamek poddał się około godziny 17. Zgodnie z planem przejęto znajdujące się na nim zapasy amunicji, a więźniów uwolniono. Głowy dowódców twierdzy, w tym de Launaya, obnoszono na pikach.