Jan (ur. ok. 1296 – 1300 – zm. 7 października między 1361-1364) – książę ścinawski, syn Henryka I (III) głogowskiego i Matyldy brunszwickiej. W chwili śmierci ojca (1309) był jeszcze małoletni. Przez pierwsze lata pozostawał pod opieką najstarszego brata, Henryka II (IV) Wiernego. Był zapewne tylko biernym obserwatorem burzliwych wydarzeń związanych z podziałem ojcowizny i upadkiem rządów głogowskich w Wielkopolsce (1312–1313).

Usamodzielniwszy się, otrzymał odrębną dzielnicę ze stolicą w Ścinawie (1316). W 1329 r. złożył hołd lenny królowi czeskiemu Janowi Luksemburskiemu. Był jedynie lekkomyślnym utracjuszem. Całe jego rządy wypełniają bezustanne sprzedaże i zastawy różnych części maleńkiej dzielnicy ścinawskiej bądź praw do tych części, tracące zupełnie czytelność. Pochowany został w Lubiążu. Jego małżeństwo z Małgorzatą, córką księcia zachodniopomorskiego Bogusława IV, było bezdzietne. Dzielnica ścinawska została podzielona między jego brata, Konrada I oleśnickiego, i jego bratanka, Henryka V Żelaznego żagańskiego.

Autor hasła:

Autor hasła:

Tomasz Jurek – profesor doktor habilitowany, historyk mediewista związany z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk. Autor wielu publikacji, poświęconych m. in. średniowiecznej historii Śląska. Współautor „Słownika władców polskich”.

Źródło:

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców polskich (Wydawnictwo Poznańskie 1999) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.