fot.domena publiczna Hugo Kapet (fot. domena publiczna)
Hugo Kapet (ur. ok. 941, zm. 24 X 996) – król Francji od 987 r. z dynastii Kapetyngów. Syn Hugona Wielkiego, hrabiego Paryża i księcia Francji, oraz Jadwigi, siostry cesarza Ottona I. Od 970 r. żonaty z Adelajdą z Poitiers, z która miał syna Roberta (Robert II Pobożny). Pochowany w opactwie Saint-Denis.
Wywodził się z rodu zwanego Robertynami (od hrabiego Paryża, Roberta), który od początku X w. konkurował o tron z Karolingami. Wychował się na dworze Ryszarda I Normandzkiego. W 956 r. odziedziczył po swym ojcu tytuł księcia Francji. Po śmierci króla Ludwika V przeciwstawił się objęciu tronu przez innego z Karolingów – Karola, księcia Brabancji. Przy pomocy cesarza Ottona III i arcybiskupa Reims Adalberona objął władzę i został koronowany w lipcu 987 r.
Jego bezpośrednie rządy ograniczały się do własnej domeny i resztek dóbr Karolingów, choć większość wasali nominalnie mu się podporządkowała. Miał też duży wpływ na obsadzanie stanowisk kościelnych (sam był świeckim opatem kilku klasztorów – stąd nadany mu przydomek, nawiązujący do nazwy płaszcza kościelnego). Walczył z władcami Akwitanii i Flandrii. Jeszcze za życia, w 988 r., doprowadził do koronacji swego syna Roberta, co stało się wkrótce zwyczajem eliminującym rolę elekcji w obsadzaniu tronu. Panowanie Hugona Kapeta zapoczątkowało władze Kapetyngów, rządzących Francją w linii prostej do 1328 r., a w liniach bocznych aż do 1848 r.