fot.domena publiczna Mężczyzna z czasów Dytryka, ilustracja poglądowa (fot. domena publiczna)
Dytryk, Teodoryk (ur. ?, zm. po 7 VII 1032) – książę polski, syn Mieszka lub Lamberta Mieszkowiców, brat stryjeczny Mieszka II.
Data urodzenia Dytryka nie jest znana. Imię odziedziczył po pradziadku, margrabim Marchii Północnej (ojcu drugiej żony Mieszka I, Ody), a oznaczało ono pana (władcę) ludu. Sugeruje się, że nadanie tego imienia wynikało z faktu, iż urodził się on na wygnaniu w Niemczech. O życiu księcia nie wiemy prawie nic, czy był żonaty, czy miał potomstwo? Mylnie utożsamiano go z Dytrykiem Wettynem (zamordowanym w 1034), a często przyjmuje się też, że był on ojcem Siemomysła i od niego wywodzi się dynastię książąt zachodniopomorskich. Ta ostatnia hipoteza wydaje się nieuzasadniona źródłowo i została ostatnio zakwestionowana.
Z całą pewnością wiemy, że Dytryk uczestniczył w zjeździe merseburskim 7 lipca 1032 r., na którym cesarz Konrad II dokonał podziału państwa polskiego. Wówczas nadziały otrzymali Mieszko II, Otto i właśnie Dytryk (najprawdopodobniej Wielkopolskę). Krótko potem Mieszko usunął Dytryka i zjednoczył państwo. Losy wygnanego z kraju księcia nie są znane, uszedł on z pewnością do Niemiec. Nie wiemy, gdzie i kiedy zmarł, co nastąpiło najwcześniej w 1033 r. Nie znamy też miejsca jego pochówku. Powrót do kraju i krótkotrwałą karierę polityczną zawdzięczał ten mało znany książę wyjątkowemu splotowi wydarzeń, jakie zaszły w latach 1030 – 1032, oraz zapewne poparciu cesarza. Gdyby nie konflikty w łonie dynastii oraz silny kryzys zewnętrzny i wewnętrzny państwa, Dytryk nie odegrałby żadnej roli politycznej.