Chlotar I (ur. ?, zm. 560/561) – Król Franków od 511 r. Syn Chlodwiga, brat Teuderyka l, Chlodomera i Childeberta l.

Ożeniony ze swą bratową Gunteuchą, potem z Radegundą, a następnie z Ingundą, Arnegundą Chunseną i Wuldetradą. Z trzeciego związku przyszli na świat: Charibert, Guntram i Sigebert oraz córka Clodsinda, z czwartego małżeństwa – syn Chilperyk I, a z piątego – syn Chramm.

W spadku otrzymał macierzyste tereny Franków z główną siedzibą w Soissons oraz bliżej nieokreśloną część Akwitanii. Chlotar, podobnie jak jego bracia, kontynuował ekspansjonistyczną politykę Chlodwiga kosztem Wizygotów, Ostrogotów, Burgundów, Bretonów i Turyngów. Po śmierci Chlodomera w 524 r., króla z Orleanu, w wojnie z Burgundami, podzielił jego część razem z Childebertem, królem z Paryża, a bratanków zamordował.

Pokonawszy wraz z braćmi Burgundów w 534 r., otrzymał część ich terytorium. Zgon Teudebalda, wnuka Teuderyka I, króla Reims w 555 r. oraz Childeberta w 558 r. pozwoliły Chlotarowi zjednoczyć całe państwo pod swoim berłem. Zasada podziału państwa miedzy synów doprowadziła do ponownego rozbicia dzielnicowego i walk miedzy braćmi.

Literatura:

• G. Faber, Merowingowie i Karolingowie, Warszawa 1994, s. 70-78.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców Europy średniowiecznej (Wydawnictwo Poznańskie 2005) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.

Autor hasła:

Dariusz A. Sikorski – doktor habilitowany, profesor UAM. Mediewista specjalizujący się we wczesnych dziejach Polski, a zwłaszcza historii Kościoła i religii. Autor prac Kościół w Polsce za Mieszka I i Bolesława Chrobrego, Wczesnopiastowska architektura sakralna czy Początki Kościoła w Polsce, a także popularnonaukowej książki Religie dawnych Słowian. Współautor „Słownika władców średniowiecznej Europy”.