Bolesław III (ur. przed 1330, zm. 1351) – książe płocki, sochaczewski i wiski, syn Wacława płockiego i Elżbiety, córki Giedymina, księcia litewskiego. W chwili śmierci ojca w 1336 roku był zapewne małoletni. Księstwo płockie odziedziczył po ojcu, zaś sochaczewskie i wiskie w 1343 roku po śmierci Siemowita II, brata ojca.

Od początku rządów kontynuował politykę ojca. Był sprzymierzeńcem Krzyżaków, odnowił hołd z księstwa płockiego królowi Czech Janowi Luksemburskiemu. Działania te nie przeszkadzały mu w dobrych stosunkach z Kazimierzem III Wielkim, spotykamy go bowiem wśród gwarantów pokoju kaliskiego z Krzyżakami w 1343 roku. Stosunki te poprawiły się jeszcze, kiedy Bolesław darował swoje księstwo Kazimierzowi. Stało się to najprawdopodobniej przed 1350 rokiem. Nie wiemy, na jakich warunkach dokonała się ta darowizna, jednak król Polski rządził w dzielnicy Bolesława jeszcze za jego życia.

W 1351 roku Bolesław wziął udział w wyprawie polsko–węgierskiej przeciwko Litwie, w trakcie której zginął. Jego zwłoki przewieziono i pochowano w Płocku. Po śmierci Bolesława, który nie miał żony ani dzieci, Kazimierz Wielki włączył księstwa płockie, sochaczewskie i wiskie do Korony.

Autor hasła:

Maciej Michalski – doktor habilitowany, historyk mediewista, związany z Instytutem Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autor prac poświęconych m.in. historii idei, historii kobiet oraz historii kształtowania się tożsamości narodowej Słowian w XIX wieku. Współautor „Słownika władców polskich”, „Słownika władców Europy średniowiecznej” oraz „Słownika władców Europy nowożytnej i najnowszej”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej „Słownik władców polskich” (Wydawnictwo Poznańskie 1999) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.