Alaryk II (ur.?, zm. 507) – król Wizygotów od 484/485 r. Syn Euryka, ożeniony z Thiudigotho, córką króla Ostrogotów Teodoryka Wielkiego.

Jego nieślubnym synem był Gezalek, a legalnym – Amalaryk. Panowanie Alaryka naznaczone było nieustannymi walkami, głównie z Frankami, przeciw którym sprzymierzył się z Teodorykiem Wielkim, jak i z Burgundami. Do rozstrzygającej bitwy doszło pod Vouillé k. Poitiers w 507 r. Alaryk poległ w niej, pobity przez Chlodwiga, zaś większość galijskich posiadłości Wizygotów przeszła pod panowanie Franków.

Za panowania Alaryka II nastąpił znaczny postęp w integracji ariańskich Wizygotów z katolicką ludnością podbitych krajów. Ogłoszony w 506 r. zbiór praw, tzw. Lex Romana Visigothorum, znosił dualizm prawny między rządzącymi się własnym prawem plemiennym Gotami a ludnością galo- i hiszpanorzymską, posługującą się prawem rzymskim.

Literatura:

• J. Strzelczyk, Goci — rzeczywistość i legenda, Warszawa 1984, s. 139-142, 191-201.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców Europy średniowiecznej (Wydawnictwo Poznańskie 2005) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.

Autor hasła:

Dariusz A. Sikorski – doktor habilitowany, profesor UAM. Mediewista specjalizujący się we wczesnych dziejach Polski, a zwłaszcza historii Kościoła i religii. Autor prac Kościół w Polsce za Mieszka I i Bolesława Chrobrego, Wczesnopiastowska architektura sakralna czy Początki Kościoła w Polsce, a także popularnonaukowej książki Religie dawnych Słowian. Współautor „Słownika władców średniowiecznej Europy”.