Wsiewołod III Wielkie Gniazdo (ur. 1154, zm. 14/15 VI 1212) – wielki książę włodzimierski od 1176 roku i riazański od 1207 roku. Syn Jerzego Dołgorukiego i nieznanej Bizantynki. Przydomek zawdzięczał licznemu potomstwu. Dwukrotnie żonaty: z Marią Osetynką oraz z księżną witebską Ljubow; miał ośmiu synów i cztery córki.

W okresie rządów brata, Andrzeja Bogolubskiego (1162–1174), przebywał na wygnaniu w Bizancjum. Najpotężniejszy książę ruski swoich czasów, doprowadził do rozkwitu księstwa włodzimiersko-suzdalskie. Podporządkował sobie Riazań, miał wpływy w Wielkim Nowogrodzie, jego zwierzchność uznawali książęta Czernihowa, Kijowa i Halicza.

Za jego panowania rozwinęło się kronikarstwo ruskie, powstały wspaniałe budowle we Włodzimierzu. Zdaniem autora Słowa o wyprawie Igora, mógł potężny Wsiewołod Wołgę rozbić wiosłami, a Don chełmami wyczerpać.

Autor hasła:

Krzysztof Pietkiewicz – profesor doktor habilitowany, historyk specjalizujący się w historii Europy Wschodniej, związany z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autor wielu publikacji, poświęconych m. in. historii Litwy i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Współautor „Słownika władców Europ średniowiecznej” oraz „Słownika władców Europy nowożytnej i najnowszej”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców Europy średniowiecznej (Wydawnictwo Poznańskie 2005) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.