Warcisław (ur. ?, zm. ok. 1147/1148) – książę zachodniopomorski nieznanego pochodzenia.
Był protoplastą linii książąt zachodniopomorskich, tzw. Gryfitów, panujących do 1637 r. Jako dziecko podczas walk pomorsko-niemieckich został wzięty do niewoli. Tam zetknął się z religią chrześcijańską oraz podobno został ochrzczony. Państwo Warcisława, rozciągające się po obu stronach Odry, zostało podbite w latach 1121-1122 przez Bolesława III Krzywoustego. Warcisław uznał zwierzchność Polski i zobowiązał się dostarczać Bolesławowi zbrojnych na jego wyprawy.
Chrystianizację Pomorza przeprowadzał, na prośbę księcia Bolesława, Otton, biskup Bambergu (1124-1125 i 1128). Ze spisanych później jego żywotów dowiadujemy się więcej na temat Warcisława. Podczas swojej misji biskup Otton próbował nie tylko chrystianizować ludność, ale także założyć biskupstwo. W późniejszym czasie, kiedy Bolesław Krzywousty zaangażował się w konflikty w Czechach i na Rusi, książę zachodniopomorski próbował zerwać więzy z Polską. Najprawdopodobniej zawarł przymierze z cesarzem niemieckim Lotarem z Supplinburga oraz samodzielnie zaprosił biskupa Ottona do odbycia drugiej misji na Pomorzu. Polityka ta spotkała się z reakcją Bolesława Krzywoustego, który w czasie wyprawy w 1129 r. przywrócił swe panowanie na Pomorzu. O późniejszych losach Warcisława nie wiadomo prawie nic.
Najprawdopodobniej pod koniec życia podzielił się władzą z bratem Raciborem. Zmarł lub zginął przypuszczalnie pomiędzy 1147 a 1148 r. Późniejsze źródła podają, że został zamordowany na polowaniu przez zdradzieckiego sługę, którego w ostatnich chwilach życia zdążył jeszcze zabić. Według innych źródeł miał zginąć już około 1135 r. Nie wiadomo, kim była jego żona. Późne i niewiarygodne źródła powiadają, że miał dwie żony i 24 nałożnice. Miał dwu synów: Bogusława I i Kazimierza I. Państwo pomorskie oraz opiekę nad małoletnimi synami przejął jego brat Racibor.