Mieszko (ur. 24 V 1045, zm. 28 I 1065) – książę polski, syn Kazimierza I Odnowiciela i Dobroniegi Marii, córki Włodzimierza I Wielkiego, wielkiego księcia kijowskiego.

Imię odziedziczył po dziadku, Mieszku II. O jego życiu i działalności nie wiemy prawie nic. Być może po śmierci ojca (ok. 1058) wziął udział w podziale państwa. Księciem zwierzchnim został najstarszy z synów Kazimierza, Bolesław II Śmiały, a Mieszkowi może przypadły w zarząd Kujawy oraz ziemie sieradzka i łęczycka. Książę zapewne nie wstąpił w związki małżeńskie, zmarł w wieku 20 lat, a miejsce jego pochówku nie jest znane.

Brak o Mieszku opowieści czy legend. Krótkie i nieliczne wzmianki w średniowiecznych rocznikach i nekrologach oraz wymienienie go przez Galla wśród potomstwa Kazimierza Odnowiciela bez żadnych dodatkowych uwag, to zapewne wynik jego przedwczesnej śmierci.

Autor hasła:

Józef Dobosz – profesor doktor habilitowany, historyk mediewista i nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autor wielu książek i artykułów naukowych, m. in. monografii poświęconej Kazimierzowi II Sprawiedliwemu (2011). Redaktor „Słownika władców Europy średniowiecznej” oraz „Słownika władców Europy nowożytnej i najnowszej”. Współautor „Słownika władców polskich”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców polskich (Wydawnictwo Poznańskie 1999) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.