fot.domena publiczna Nie zachował się żaden portet Mieszka Bolesławowica. Możemy tylko zgadywać, czy był podobny do ojca. Na zdjęciu Bolesław Śmiały (fot. domena publiczna)
Mieszko (ur. 1069, zm. 1089) – książę polski, syn Bolesława II Śmiałego i nie znanej z imienia księżniczki ruskiej lub niemieckiej.
Pochodzenie jego matki nie zostało ustalone, przypuszcza się tylko, że mogła być księżniczką ruską lub niemiecką. Jego imię było wówczas rozpowszechnione w dynastii piastowskiej, a odziedziczył je najpewniej po dziadku lub stryju. W 1079 r. udał się wraz z ojcem i matką na wygnanie na Węgry, skąd wrócił dopiero w 1086 r. Być może miał jakiś udział w rządzeniu krajem w latach 1086-1089, choć nie wiadomo, czy stryj Władysław I Herman wydzielił mu jakąś dzielnicę.
W 1088 r. Mieszko ożenił się z księżniczką ruską nie znanego imienia. Wprawdzie Długosz określa ją imieniem Eudoksja (siostra księcia kijowskiego Świętopełka), ale przekaz ten jako późny i niewiarygodny należy odrzucić. Pewne jest tylko, że żona Mieszka należała do książęcego rodu Rurykowiczów. W 1089 r. Mieszko zmarł bezpotomnie, a kronikarz Anonim zwany Gallem sugeruje, że młody książę został otruty. Istnieje hipoteza, że zgon nastąpił 7 stycznia. Być może miejscem jego spoczynku był klasztor w Tyńcu pod Krakowem.
Pewne elementy portretu Mieszka kreśli Gall, który akcentuje wybitne cechy młodego księcia. Zwraca też uwagę, że był on wychowywany na dworze króla węgierskiego Władysława. Po śmierci Mieszka (według Gallowego opisu na uczcie) w żałobie pogrążony był cały kraj. Poza bardzo pozytywnym, acz krótkim, opisem u Galla postać księcia nie przeszła do legendy i nie stała się nośnym wzorem literackim.