fot.plf16, domena publiczna Zamek w Zbarażu na współczesnej fotografii.

Oblężenie Zbaraża, obrona Zbaraża (10 lipca – 25 sierpnia 1649) – W czasie powstania Bohdana Chmielnickiego armia kozacko-tatarska (ok. 200 tys. Kozaków i 100 tys. Tatarów) obległa zamknięte w Zbarażu wojsko koronne liczące 9–15 tys. żołnierzy. Nominalnie wojskami dowodzili regimentarze: wojewoda sandomierski Andrzej Firlej, kasztelan kamieniecki Stanisław Lanckoroński i Mikołaj Ostroróg, jednak faktycznie naczelne dowództwo sprawował ks. Jeremi Wiśniowiecki.

Mimo ponawianych szturmów, załoga broniła się dzielnie przez półtora miesiąca. Wojskom kozacko-tatarskim nie udało się zdobyć Zbaraża i musiały odstąpić po podpisaniu ugody zborowskiej. Podczas oblężenia zginęła znaczna część załogi – ok. 1000 żołnierzy poległo w boju, dwa razy tyle umarło z głodu i zarazy.

Autor hasła:

Dr Jerzy Ronikier – historyk kultury i mentalności. Pracował w Instytucie Zarządzania oraz Instytucie Informacji Naukowej i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor pracy „Hetman Adam Sieniawski i jego regimentarze. Studium z historii mentalności szlachty polskiej 1706-1725”. Zmarł w 2013 roku.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego.