Bitwa pod Raszynem (15 kwietnia 1809) – bitwa pomiędzy armią polsko-saksońską a oddziałami austriackimi w czasie wojen napoleońskich.
Niespodziewany atak korpusu austriackiego arcyksięcia Ferdynanda Karola d’Este (32 tys. ludzi i 94 działa) napotkał na opór oddziałów armii Księstwa Warszawskiego (ok. 15 tys.) dowodzonych przez księcia Józefa Poniatowskiego. Broniły one dostępu do stolicy w miejscu, gdzie trakt przebiegał trudną do obejścia groblą, w pobliżu wsi Raszyn, położonej na południowy zachód od Warszawy. Najbardziej zacięty bój toczył się o Falenty – zdobyte ostatecznie przez Austriaków – a następnie o groblę, stanowiącą klucz do centrum polskich sił opartych o Raszyn.
Mimo dużych strat, szczególnie podczas wieczornego kontrataku 8 pułku piechoty pułkownika Cypriana Godebskiego, Polacy utrzymali plac boju, z którego wycofali się następnie do Warszawy.
Autor hasła:
Prof. dr hab. Tomasz Gąsowski – historyk, specjalista z zakresu dziejów politycznych, społecznych i militarnych ziem polskich w XIX stuleciu. Pracuje w Instytucie Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Akademii Ignatianum. Autor rozprawy habilitacyjnej „Między gettem a światem. Dylematy ideowe Żydów galicyjskich na przełomie XIX i XX wieku”, a także takich publikacji jak „Pod sztandarami Orła Białego” czy „Ziemie polskie w latach wielkiej wojny”. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Źródło:
Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego. Zdanie wprowadzające pochodzi od redakcji.