fot.Józef Brandt/domena publiczna Pod Lubarem wojska polsko-tatarskie zadały duże straty siłom rosyjsko-kozackim.

Bitwa pod Lubarem (19–27 września 1660) – W czasie wojny z Moskwą, pod Lubarem doszło do serii potyczek armii polsko-tatarskiej liczącej ok. 57 tys. ludzi, w tym 25 tys. Tatarów, i 40 dział, dowodzonej przez obu hetmanów koronnych – wielkiego Stanisława Potockiego i polnego Jerzego Lubomirskiego – z armią moskiewsko-kozacką liczącą ok. 49 tys. ludzi i 50 dział, dowodzoną przez wojewodę kijowskiego Wasyla Borysowicza Szeremietiewa.

Po kilku wstępnych potyczkach stoczonych w dniach 19, 21–23 główna bitwa miała miejsce 25 IX, kiedy to w nocy niespodziewanie wojska moskiewskie zaatakowały polski obóz, lecz zostały pobite i wyparte do własnego taboru. Następnego dnia Szeremietiew po zburzeniu własnych umocnień rozpoczął odwrót w warownym taborze. Podczas przeprawy przez Iber udało się wojskom koronnym i Tatarom rozerwać rosyjski tabor. Wojska moskiewskie poniosły w tym dniu znaczne straty: 2 tys. ludzi, 500 wozów i 7 dział. Marszu armii moskiewskiej nie udało się jednak powstrzymać.

Autor hasła:

Dr Jerzy Ronikier – historyk kultury i mentalności. Pracował w Instytucie Zarządzania oraz Instytucie Informacji Naukowej i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor pracy „Hetman Adam Sieniawski i jego regimentarze. Studium z historii mentalności szlachty polskiej 1706-1725”. Zmarł w 2013 roku.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego.