fot.domena publiczna Kenneth I Macalpin (fot. domena publiczna)
Kenneth I Mac Alpin (ur.?, zm. 858) – król Szkotów (Dalriady) Od 841 r., pierwszy król zjednoczonych Piktów i Szkotów od 843 r. Syn Alpina, króla Szkotów poległego w wyprawie przeciwko Piktom w 832 lub 834 r.
Matka Kennetha wywodziła się z królewskiego rodu piktyjskiego i była zapewne dziedziczką królestwa (u Piktów obowiązywała zasada matrylinearnej sukcesji). Zjednoczenie obu plemion pod berłem szkockiego władcy (843) nastąpiło po długotrwałych walkach między Piktami i Szkotami. Doszło do niego w okresie osłabienia królestwa Piktów, które poniosło dotkliwe straty w wyniku najazdu wikingów.
Władztwo Kennetha obejmowało ziemie między zatoką Moray a linią zatok Firth of Forth i Firth of Clyde (Nizina Środkowoszkocka). Monarcha próbował przesunąć granice swego państwa na południe i zorganizował w tym celu sześć wypraw zbrojnych na Northumbrię, podczas których spalił Dunbar i zdobył Melrose. Odparł najazdy Duńczyków i Brytów ze Strathclyde. W 849 r. przeniósł relikwie św. Kolumby i centrum szkockiej religii z wyspy Iony do Dunkeld.
Uważany jest za twórcę i pierwszego króla Szkocji. Kronikarze określali jego królestwo terminem Pictavia, a króla tytułowali „królem Piktów” (podobnie jak jego pięciu następców). Dopiero wnuk Kennetha I, Donald II (panował 889-900), pojawia się w źródłach jako „król Alby”. Nazwa „Szkocja” uchodziła wówczas za synonim Irlandii i weszła w użycie nieco później. Założona przez Kennetha dynastia królewska wymarła w linii męskiej na królu Malkolmie II (zm. 1034). Obaj synowie Kennetha: Konstantyn I (zm. 877), od 863 r. król Piktów i Szkotów, oraz Aedh (zm. 878), od 877 r. król Piktów i Szkotów, polegli w walkach z wikingami. Jedna z jego dwu córek poślubiła Runa Macarthgaila, króla Brytów ze Strathclyde, druga – Olafa I Białego, norweskiego króla Dublina.