Najważniejsze rocznice

fot.Mikhail Scotti/domena publiczna Powstanie przeciw Polakom poprowadzili Dymitr Pożarski i Kuźma Minin.

7 listopada 1612 roku polska załoga została wypędzona z Kremla. Polacy utrzymali się w Moskwie dwa lata.

Wojska polsko-litewskie, które wkroczyły na Kreml we wrześniu 1610 roku, zostały wyparte przez pospolite ruszenie, którym dowodzili kupiec Kuźma Minin i książę Dymitr Pożarski z rodu Rurykowiczów. Była to już druga próba odzyskania Moskwy. Pierwszą Polacy odparli latem 1612 roku.

Tym razem armia powstańcza sformowała się w Niżnym Nowogrodzie. Wkrótce dotarła pod Moskwę, blokując stacjonującą tam polską załogę. Mimo, że na początku września 1612 roku pod miasto przybyła odsiecz z hetmanem Janem Karolem Chodkiewiczem na czele, oblężenia nie udało się przerwać.

Mimo, że zostały pozbawione aprowizacji, polskie wojska zdołały utrzymać się jeszcze dwa miesiące. Ostatecznie musiały jednak skapitulować. Nie doczekały przybycia kolejnej odsieczy, na której czele znajdował się sam król Zygmunt III Waza.

Po odzyskaniu stolicy w Rosji zwołano Sobór Ziemski w celu wybrania nowego cara i zakończenia trwającej od 1598 roku wielkiej smuty. W 1613 roku nowym władcą został Michał Romanow, który dał początek nowej dynastii.