12 kwietnia. W 1385 roku odbyły się zaślubiny w Cambrai uważane za „jedno z najwspanialszych wydarzeń stulecia”
Najważniejsze rocznice
fot.domena publiczna Jednym z nowożeńców był Wilhelm, następca tronu Bawarii, Hainaut, Holandii i Zelandii.
12 kwietnia 1385 roku w Cambrai w północnej Francji rozpoczęło się podwójne wesele. Syn i córka księcia Bawarii, Hainaut, Holandii i Zelandii Albrechta, dwudziestoletni Wilhelm i dwudziestodwuletnia Małgorzata, poślubili dzieci księcia Burgundii Filipa II Śmiałego: dziesięcioletnią Małgorzatę Burgundzką oraz trzynastoletniego Jana, który później zyskał przydomek Jana bez Trwogi.
Inicjatorką ożenku, który zapoczątkował wieloletni pokojowy sojusz między dwiema dynastiami, była najprawdopodobniej Joanna Brabancka. To ona skłoniła Filipa II Śmiałego do zaproponowania Albrechtowi swojej córki jako potencjalnej małżonki dla Wilhelma. Wcześniej książę Bawarii szukał żony dla swojego najstarszego syna w Anglii. Albert, Filip i Joanna spotkali się w Cambrai w styczniu 1385 roku. W trakcie negocjacji udało się nie tylko dojść do porozumienia w sprawie Wilhelma, ale jeszcze poszerzyć je o porozumienie w sprawie zamążpójścia Małgorzaty Bawarskiej.
Zaślubiny, które zorganizował Albrecht, stały się jedną z „najwspanialszych wydarzeń stulecia”. Uczestniczyło w nich ponad 20 tysięcy osób. Wśród gości znalazł się także król Francji, siedemnastoletni Karol VI. Na przyjęcie biesiadników we wsi przylegającej do opactwa w Cambrai ustawiono ponad 6 tysięcy namiotów. Trwające tydzień uroczystości oprócz uczt obejmowały pojedynki, turnieje i wyścigi. Albrecht nie szczędził kosztów; same stroje, które przygotował dla siebie i swoich potomków, warte były fortunę. Obciążył się finansowo do tego stopnia, że musiał na jakiś czas ograniczyć inwestycje w rozwój stolicy swoich posiadłości.