Henryk I (ur. w 1008, zm. 4 VIII 1060 w Vitry-aux-Loges k. Orleanu) – król Francji w latach 1031–1060 z dynastii Kapetyngów. Syn Roberta II Pobożnego i Konstancji z Arles, wnuk Hugona Kapeta. Żonaty dwukrotnie: po raz pierwszy z Matyldą, siostrzenicą cesarza Henryka III, po raz drugi z Anną Kijowską, córką wielkiego księcia Jarosława, z którą miał syna Filipa (Filip I). Pochowany w opactwie Saint-Denis.

Koronowany jeszcze za życia ojca w 1027 roku, tron objął po śmierci Roberta II. Od początku panowania zmagał się z opozycją swej matki, widzącej na tronie raczej braci Henryka – Hugona i Roberta. Efektem tego sporu było oddanie Robertowi księstwa Burgundii.

Wspierał księcia Normandii Wilhelma Zdobywcę w walce z jego wasalami. Później, widząc wzrastającą potęgę Wilhelma, obrócił się przeciw niemu i został pokonany pod Mortemer w 1054 roku. Podobnie jak w przypadku innych pierwszych Kapetyngów, zakres jego realnej władzy ograniczał się jedynie do domeny królewskiej.

Autor hasła:

Dariusz Rychlewicz – historyk, współautor „Słownika władców Europy średniowiecznej” oraz „Słownika władców Europy nowożytnej i najnowszej”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców Europy średniowiecznej (Wydawnictwo Poznańskie 2005) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.