Filip V Długi (ur. 1294, zm. 3 I 1322 w Longchamp) – król Francji w latach 1317-1322 z dynastii Kapetyngów. Drugi syn Filipa IV Pięknego i Joanny Nawarskiej. Żonaty z Joanną Burgundzką, nie miał męskiego potomstwa.
Jako młodszy syn królewski otrzymał jedynie hrabstwo Poitiers. Jednakże gdy w 1316 r. umarł jego brat Ludwik X, który nie pozostawił następcy tronu, Filip został ogłoszony regentem. Ponieważ żona Ludwika X oczekiwała dziecka, przyszłość polityczna hrabiego Poitiers nie była pewna. Pod koniec 1316 r. królowa urodziła syna (Jan I), jednakże dziecko po pięciu dniach umarło. Filip, pomijając prawa córki Ludwika X Joanny, koronował się na króla Francji w Reims 9 stycznia 1317 r. W tymże roku zwołał Stany Generalne, które poparły jego wybór i uchwaliły prawo uniemożliwiające objęcie tronu francuskiego przez kobietę (jedenaście lat później, opierając się na tym prawie, tron obejmie Filip VI Walezjusz).
Filip V zlikwidował opozycję szlachty szampańskiej, skierowaną przeciwko jego panowaniu, a w 1320 r. zakończył wojnę we Flandrii. Dużo uwagi poświęcał administracji państwa, sprawom pieniądza, przygotował unifikację miar i wag. Wydał surowe prawa przeciw Żydom i popierał działania inkwizycji na południu Francji. W wyniku przyjętego za panowania Filipa V prawa, jego córki nie objęły tronu, co umożliwiło koronację brata Filipa, Karola IV.