fot.domena publiczna Bolesław III Rudy (fot. domena publiczna)
Bolesław III Rudy (ur.?, zm. ok. 1034 lub 1037) – książę czeski od 999 r. Syn Bolesława II Pobożnego i Hemmy. Po śmierci ojca jako najstarszy z żyjących synów objął w 999 r. władzę w państwie.
Przejęcie tronu doprowadziło do wystąpienia przeciwko niemu młodszych braci, Jaromira i Oldrzycha, którzy znaleźli poparcie możnych, m.in przedstawicieli rodu Wrszowców. Bolesław nakazał wykastrować Jaromira i udusić w łaźni Oldrzycha, przed czym uchroniła ich ucieczka na dwór Henryka, księcia Bawarii. Bolesław Rudy szukał sprzymierzeńca w margrabim Miśni Ekkehardzie, uznając jego zwierzchnictwo. Po śmierci Ottona II i objęciu władzy przez Henryka II, księcia Bawarii, Bolesław próbował związać się z nowym królem.
Bunt w Czechach, spowodowany okrutnymi rządami Bolesława, zmusił go do ucieczki do Niemiec. Wykorzystał to książę polski Bolesław Chrobry, usadzając na tronie czeskim oddanego sobie Władywoja spoza dynastii Przemyślidów. Wkrótce jednak nastąpiło odwrócenie przymierzy, Władywoj nawiązał kontakty z Henrykiem II, a po jego śmierci w 1003 r. tron czeski objął Jaromir.
Bolesław Rudy znalazł się na dworze polskim i przy pomocy Chrobrego, który usunął Jaromira od władzy, wrócił na tron czeski. Kiedy jednak Rudy popełnił nowe okrucieństwa, niszcząc opozycję i mordując przedstawicieli rodu Wrszowców, Bolesław Chrobry ponownie wmieszał się w sprawy czeskie. Zaprosił Bolesława Rudego do Krakowa, gdzie go oślepił, a następnie uwięził. Sam natomiast objął władzę w Czechach, skąd po osiemnastu miesiącach (1004) został wyparty przez Jaromira, współpracującego z cesarzem. Bolesław Rudy zmarł dopiero po latach, ale już nie odegrał żadnej roli w dziejach Czech.